Digital Nonadje terug in Bali #4
It’s a WRAP! Vorige maand stapte ik na een lange tijd weer met mijn schoenen (nee, geen blote voeten meer) op Nederlandse bodem. Een maandje ‘vakantie’ in eigen land. Deze maand is voorbij gevlogen – letterlijk, want ik zit nu in het vliegtuig. Weer terug naar mijn favoriete Bali. Wie had ooit gedacht dat ik me daar zo thuis zou voelen?
In Nederland voel ik me ook wel thuis, maar toch anders. Hoe ik het heb ervaren? Het voelde een beetje alsof ik van high naar high ging, van wolk naar wolk sprong. Een maand lang elke dag vrienden ontmoeten, leuke uitjes en vooral veel gezelligheid. En ook de maand waar ik een stijgende lijn ervaarde in mijn persoonlijke groei. En niets is fijner dan dat!
Zo heb ik een human design sessie mogen volgen, waarbij ik keer op keer meer over mezelf mag leren. Heb ik mij ingeschreven voor 2 opleidingen én heb ik een hele spannende, leuke meeting gehad met een andere Nederlandse Bali-fan.
Maar goed, vanuit het vliegtuig stapte ik zo weer het Indonesische leven in. En met een knaller. Ik kwam thuis na zo’n 24 uur reizen, was de elektriciteit op, de wifi afgesloten én daar stond ik dan met mijn koffers. Ardin ook al niet te bereiken. Hoera! Uiteindelijk heeft de buurman bij een plaatselijke warung elektriciteit gekocht, zodat ik tenminste mét licht het huis binnen kon wandelen.
Na een kort nachtje slapen (hallo jetlag!) werd ik wakker in mijn huis. Wat meer leek op een verlaten krot. We hadden dit appartement voor een mooi prijsje gevonden, maar daar is ook alles mee gezegd. De schimmel zit overal en dan hebben we het nog niet eens over de lekkages (of komt daar juist de schimmel van?) geen idee, maar goed. Tijd om binnenkort een nieuw huisje te vinden. En de twijfels Uluwatu of Ubud zijn ook nog van de partij. Maar we zien wel. Net zoals alles op Bali. We zien wel hoe het loopt. Heerlie!
Hoe zijn mijn eerste Bali dagen verlopen? JEPPY is terug. Na een maand kan ik eindelijk mijn lieve hyperactieve hondje weer zien. Maar tegelijkertijd ook een dikke drain, want ik probeer tot rust te komen in mijn jetlag, maar Jeppy wilt juist de hele buurt rondrennen. Ik heb dan ook al een paar keer mogen appen: “sorry, ik ben later. Jeppy is buitenspelen en moet ‘m weer eens zoeken”. Zelfs de Gojek-driver kwam aan, omdat ik graag niet zelf wilde scooteren, maar Jeppy bedacht om keihard het huis uit te rennen en de hele buurt te laten zien dat hij eigenwijs is. Daar stond de Gojek-driver dan… sorry.
Maar verder is het wel een buurt favorietje. Iedereen kent Jeppy en hij weet precies in welk huis hij het beste ontbijt kan halen. En waar die botten kan stelen én waar die veel aandacht krijgt. Soms is Jep een paar uur weg en dan weet ik al in welk huis hij zit 😉 Of niet. Dan rijd ik een rondje met mijn scooter door de buurt en dan hoort Jeppy mijn scooter en komt die uit alle hoeken en gaten aangerend. Hij is blij om weer thuis te zijn – ik ook blij met jou! Behalve vanochtend, toen ik na ein-de-lijk een diepe slaap mijn hoofd draaide en meteen een kwijl over m’n gezicht kreeg. Dag slaap, hallo knuffels. Ook wel leuk natuurlijk.
Nou, en verder… weinig eigenlijk. Ik probeer mijn dagelijkse routines weer op te pakken en te genieten van mijn leven hier. Vanuit mijn hangmat!!! Tot de volgende.
Zonnige knuffel,
Nona
