The art of keuze stress in Bali #9
Gisteren was ik met mijn zus aan het bellen, all the way from the Netherlands en vertelde ik haar dat ik (en veel meer mensen) zo vaak last hebben van keuze stress hier in Bali.
Mijn zus natuurlijk lachen: “HOE DAN” Ja, hallo als je elke dag zoveel keuzes hebt, ga dan maar eens binnen blijven en wat rust pakken.
Zo gaan sommige ’s ochtends de deur uit en komen zo aan het einde van de avond weer een keertje thuis. Met een werksessie, zwembad, strand, 2 koffietenten en uiteten afgevinkt. Helemaal uitgeput en moe van de hitte. En sommige weten gewoon niet wat ze met alle keuzes aan moeten en gooien maar een muntje op: is het A of B vandaag? Ja dat laatste ben ik.
En ook zoveel mensen hoor ik om mij heen dat ze zoveel overprikkeld raken in Uluwatu. De hele dag staat de zon te fikken, het verkeer is dramatisch door de warmte en doordat je elke dag wel een yoga, ecstatic dance, feestje, live music kan vinden wil je het liefst natuurlijk alles bij blijven.
En ja daar het gaat het fout. Waar je in Nederland je soms in een “saai patroon” bevindt, heb je in Bali juist het alleruiterste. En beide zijn goed. Ik bedoel maar, het is waar je voor kiest. Maar het leven in Bali is natuurlijk niet alleen maar ROOSJES EN MANESCHIJN EN BLOEMETJES (al zou dat wel heel lekker zijn).
Zo is het werktempo minimalistisch, en wil je graag veel voor elkaar krijgen, maar heb je er geen gewoon GEEN zin in door de warmte. Zo zegt de overbuurman tegen mij: “Ik ga nu werken” en vervolgens 20 minuten later loopt hij met z’n surfboard de deur uit. OK IS GOE BUURMAN. Goede werksessie in de zee. En zo gaat het bij mij ook.
De ene week begin ik voluit met 4 uur per dag volle focus en GA IK ER ECHT VOOR. 3 dagen later heb ik ineens weer in mijn normale werkuren (’s ochtends) iets gepland, waardoor mijn werkritme weer voorbij is. De week daarop besluit ik om een beetje in de ochtend en een beetje in de avond te werken. Oh wacht, dat werkt ook niet lekker. Want zo droom ik over werk. En wat dacht je dan van een co-working space? Hmm.. medium-zin-in. Deze week skip ik. En wat als ik nu ergens koffie ga drinken en dan daarna ga werken? Na twee uur is het zó druk in het koffietentje dat ik meer zin heb om naar iedereen te gluren dan in mijn laptop te duiken.
Ja, het werkritme in Bali heb ik een beetje uitgespeeld. Laatst zei ik ook tegen Ardin: weetje wat, ik ga vandaag gewoon lekker op het strand werken. Ik weet zelf ook wel dat dat echt voor geen meter werkt. Maar HALLO IK MOET WAT!!!!!!! Vandaag zit ik bijvoorbeeld weer op m’n soort van balkon te typen. Met de tafel uit de keuken. Fucking heet. Wéér een nieuwe werkopstelling. Wellicht wat voor magie deze plek gaat doen.
En NEE dit is geen klaagblog, maar wel een realistische blog hoe het #digitalnomadlife ook kan zijn. Soms verlang ik gewoon naar een beetje regen voor een week of 3, een goed bureau zodat ik lekker kan zitten én een koffiemachine die thuis matcha oat of decaf cappuccino oat voor mij in elkaar timmert, zodat ik daar in ieder geval geen keuze stress meer over heb. Zal ik je koets maar halen, Noon?
Maar voor alle #werkchaos die ik hier ontvang, krijg ik er ook heel veel #genietings voor terug.
Zonnige knuffel,
Nona
