Eerste weken back to NL #19
Zijn deze bladeren artificial? Ik heb nog nooit zóveel foto’s gemaakt van fietsen en muren. En poeh, wat een HONGER! Yes, welcome back to the #dutchiez.
Niet alleen ik ben back to the dutchiez, maar ook mijn vriend uit Indonesië is mee. En ja, het is echt een kind die voor het eerst naar Disneyland gaat. Alles is nieuw, exciting! En ik ben een reisleider, tourist en dat allemaal in mijn eigen stad. Wat leuk is, maar ook vermoeiend. Hallo laten we eerlijk zijn.
Gisteren nog, kreeg ik een telefoontje: “Noon, ik ben mijn fietssleutel kwijt. Ik wordt er HELEMAAL gek van dat ik zoveel zakken heb en dan heb ik ook nog handschoenen aan, hoe kan ik dan alles bewaren? Normaal draag ik gewoon een shorts met 2 zakken en 1 portemonnee.” En ik maar: “het is niet erg, het kan gebeuren, overkomt iedereen. Mij ook zo vaak”… ja maar jij bent NONA…..Ok is goe
Vervolgens na 40 minuten zoeken in het gras was Ardin bang geworden dat de “Pelikanen” de sleutel hadden meegenomen. Pelikanen?! Waar? Hahahaaaa oh, het is schattig allemaal.
Vervolgens zijn we gisteren ook nog een touristen-route door Leiden gaan fietsen, met -20 maar dat terzijde. Komen we thuis: OMG zo’n zin in Zuurkool. Neemt Ardin een hap van de zuurkool. “het lijkt wel kombucha, hoe kunnen mensen dit eten?” HAHA. En nu schiet mij ook nog het moment binnen wat in mijn intro al staat. Toen wij de eerste dag over straat liepen, toen zei die dat de bladeren wel articifical leken. Zo mooi! Dat heb je als je de hele dag op het strand wandelt met je surfboard, het leven is hier wel even anders.
En ook al momenten gehad dat hij na drie uur nog steeds niet terug was van de “gym” en ik: wat doe jij dan allemaal daar? Ja, als het in Indonesië regent dan wachten wij gewoon tot het droog is. Dus ging even chillen in de gym. Haha, in Nederland kan je lang wachten tot het eindelijk droog is. Even chillen in de gym. Dat doe je in Nederland niet echt. Of tenminste, weet ik veel! Ik ga nooit naar de gym.
Wel naar het zwembad. En toen wij voor het eerst samen naar het zwembad gingen (tegenover mijn mama’s huis = dikke win) toen hadden we ons omgekleed in de hokjes. Vervolgens komt Ardin het omkleedhokje uit met z’n zwembroek, trui, jas en schoenen weer aan. Dus ik: “huh wat ga je doen?” Je kan gewoon op je blote voeten het zwembad in lopen. Ik voel mij dan ook een beetje schuldig dat ik er om lach, maar alles is zo nieuw en té schattig.
Gelukkig krijgen we eindelijk een beetje routine in het leven. En ik ga 29 december 5 KM zwemmen voor het goede doel (Spieren voor Spieren). Het lijkt me zo mooi om iets bij te dragen en mijn lievelingssport nóg meer te beoefenen. EN!! We gaan volgende week spontaan een weekje naar Malaga & Granada (Spanje). Dus #staytuned voor meer cultuurshock/adapt blogs.
Lieve zonnige knuffel,
Nona
