Bangkok O’ Clock! #14
Een hele zonnige goedemorgen vanuit het chaotische Bangkok. Samen met een vriendin vanuit Bali (Ubud) ben ik aan het werk in de Starbucks. Yessss, you know travellife is begonnen wanneer je werkt vanuit de Starbucks. Met mijn ziel onder mijn arm liep ik vanochtend te zoeken naar een koffietentje.
Maar óf het is te warm. Of ja, het is gewoon te warm bij de meeste tentjes hier. Dus #Starbucks is always to the rescue. Mijn visa in Bali was na 6 maanden weer verlopen, dus tijd om weer even op avontuur te gaan.
Helaamaaaal in mijn uppie. Dat is een flinke tijd geleden! De laatste keer dat ik echt ben gaan “reizen” is alweer vijf jaar geleden, en toen was ik ook in Bangkok. Ik heb dan ook alle emoties al uitgespeeld. Ik heb heel hard gelachen met mezelf/om mezelf. Ik heb even zitten huilen toen ik een moeder-docher connectie voor mij had zitten (mis jou mam!) en mij ook al een beetje eenzaam gevoeld. Want hoe maak je vrienden in de backpack wereld, ook al weer?
En heb ik daar wel zin in? Ik ben gewoon een werkende-nomad en niet meer de party-nomad. Alhoewel, hier had ik gisteren nog een discussie over. Want, soms mis ik deze party-nomad wel een beetje. In Bali ben ik in de #consciousness bubble en lig ik elke dag rond een uurtje of 9 in het warme mandje van Jeppy (meer hondenhaar in bed dan mijn eigen haren. OMG dirty) Maar wie zegt dat ik dat hier in Thailand ook ga doen?
#whathappensinthailand stays in Thailand. Of Non, doe maar gewoon normaal. Je bent niet zo wild als je nu omschrijft. Ik doe liever een ochtend yoga-sessie dan een brakke tosti eten met een bier. Of zal ik dit toch weer eens uittesten? Misschien heb ik tijdens mijn #soulsearching mijn ziel wel gevonden in het bier. Want #stopthinkingstartdrinking. Een quote die hier overal hangt. HOU OP MET MIJ. WEGLOPEN VAN JE GEVOEL. DON’T DO THAT. Mijn bewuste hersenhelft die het echt wel beter weet. Thanks #ademtraining. Dit doe jij met mij.
Maar waarom ik dus al zo heb gelachen met mezelf? Ik slaap in een hostel zonder ramen. Zonder airco. Omdat “ja ik ga toch wel drie weken reizen, dus beetje besparen…” OMG zo heet. Kan echt geen oog dicht doen. En toen ging ik naar de 7 Eleven boodschaps halen, toen stond er een gast achter de kassa. Ik heb nog nooit zo snel iemand zien afrekenen. Het viel ook aan alle kanten op de grond omdat hij zelf ook een beetje de controle verloor. En ik maar denken: is dit wat ik uitstraal? Stress? Ok is goe. Ik dacht echt dat die gast omviel van zijn eigen tempo.
Nou, ik liep gelukkig wel lachend de super uit. En verder heb ik nog een krokodil gespot op de markt, curry gegeten en eigenlijk gewoon super vroeg gaan slapen want #consciousness non wilde wel prioriteit aan slaap geven op haar reis. Nou, misschien is de volgende blog iets wilder.
Lieve warme zonnige knuffel,
Nona
