Digital Nonadje in Nederland #3
Welkom bij een nieuwe weekblog! Deze week was een beetje of zegmaar very chaotisch. Van fietssleutels laten liggen bij het pak melk in de supermarkt tot elke keer overal te laat komen. Dat vind ik nou echt niets voor mij, maar misschien is dat de Indonesische lifestyle die in mij is geslopen.
En dan heb ik het nog niet eens over mijn nieuwe koffieverslaving van Starbucks, gaat het ff niet! En ik bedoel; ik drink niet eens cafeïne. Het gaat gewoon om het idee een warme koffie te drinken. Een cappuccino oatmilk decafé. Ja, dat ben ik!
Benieuwd waarom specifiek Starbucks? Dat gaat terug naar de 2 weken dat ik in Borneo was. Normaliter ben ik zeer fan om ‘s ochtends in Uluwatu de dag te starten bij een koffietentje. Een koffietje, smoothiebowl en lekker kletsen met mijn internationale vriendjes. Maar in Borneo… aka… geen-toeristen plek, had ik het even moeilijk. Want waar moet ik nu mijn dagelijkse koffie drinken als ze nergens decafé hebben? Je zult wel denken; dan drink je toch een thee. NEE zo werkt het niet. Het gaat om het idee van een lekkere koffie. Zodoende kwam ik erachter dat Starbucks natuurlijk wel lekkere koffie heeft. De duurste koffie die ik in Indonesië kan kopen. Welgezegd 66K (bijna 4 euro) gaat het even niet. Ben ik in een goedkoop land, gaat mijn gemiddelde salaris uit naar de meest luxe koffie. Nou goed, ik combineer het ook wel weer met zelfgemaakte oats of eten bij de plaatselijke warung. Maar deze koffieverslaving-wat-niet-eens-koffie-is, gaat er lekker in!
Zodoende stapte ik van de week in de trein naar Rotterdam voor een dagje werken met mijn zus. Mijn gedachtes gingen in de ochtend al met mij aan de haal. Oeh trein, koffie, Starbucks. Maar ik besef dat ik mijn fiets-tijd aardig onderschat, want het afgelopen jaar heb ik precies 0 fietstochtjes gemaakt. Kom ik helemaal bezweet aan op Leiden Centraal, net op tijd voor koffie, doet mijn ov het niet. Sta ik dan bij de servicedesk terwijl ik zo zin had in mijn koffieverslaving. Weer geen koffie.
Ja, zo gaat mijn hele week! Zelfs bij het zwembad werd ik met een warm onthaal ontvangen ;-). Ik ben sinds 4 of 5 jaar helemaal gek op zwemmen. En in Nederland doe ik dat altijd bij mijn ‘vaste’ zwembad. Routine dier! Dus, ik weer met vol enthousiasme dat zwembad in. En ik moet toegeven: ik heb weinig aan mijn zwemkunsten gedaan, want ik had altijd wel een oorontsteking van het zwemwater in Indonesië. Maar goed, dus ik kom na een heerlijke zwemsessie het water uit, zegt een badmeester: “Nou ik kan wel zien aan je borstcrawl dat jij lang niet hebt gezwommen en dan heb ik het nog niet eens over je rugcrawl, dat ging echt alle kanten op.” JOEHOE houdoe groetjes en bedankt. IK ZWEM VOOR MEZELF, hallo. En normaal denk ik: “adem in, adem uit”, maar dit vond ik weer zo’n typisch Nederlandse opmerking. Daar stond ik dan onder de douche, wát een start van de week!
Ook heb ik weer een mooi gesprek gehad over mijn pensioen. Want Noon, de voorzieningen zijn buiten Europa wel echt een stuk slechter dan binnen Europa he. En je pensioen in Nederland? Je weet wel dat dat echt een stuk beter geregeld is hier. Ja je pensioen, Noon je pensioen, PENSIOEN, pensioen. P.E.N.S.I.O.E.N. Zucht, ik moet nog 40 jaar werken…
Het positieve van deze week? Dat ik mij heb ingeschreven voor een breathwork and ice bath facilitator training! Voor diegene die niet in dit wereldje thuis zijn, het houdt in dat je jezelf (en anderen) kunt transformeren met een bepaalde ademhalingstechniek. Ik ben hier inmiddels al een tijdje in thuis en het lijkt mij fantastisch om op den duur deze techniek te delen met anderen mooie mensen!
Ik zie mijzelf al helemaal in het mooie Australië werken in de marketing + online breathwork sessies geven. Yehesssss dromen komen uit. We willen namelijk – als het lukt met visa – in september al naar Australië met 1 jaar work holiday visum. En oja, ik zeg nu wel werken in de marketing, maar ik heb ook zin om mijn laptop ogen een tijdje in te ruilen voor werken met vieze handen in de natuur. #staytuned voor deze nieuwe avonturen!
Dit was ‘m weer voor deze week. Want ik heb tijd nodig om voor de zoveelste keer mijn vermiste sleutel te zoeken, anders kom ik weer te laat bij Schoonenberg om ein-de-lijk zwem oortjes te laten maken. Zucht…
Zonnige knuffel,
Nona
