Zonnige morgen in Bali #16
Loskomen van wat MOET.
De laatste maanden ben ik echt door een rollercoaster van emoties aan het gaan. vliegen. helikopteren. zoiets. Na mijn ademtraining “whats new” als je door je eigen stoffige binnenwereld heen toetert, kreeg ik ineens zo’n ERROR. Mijn hele breincapaciteit wordt leeggeslurpt door iets wat ik niet meer zo leuk vind. En dat is best moeilijk. De oude Nona, of “hoe het in Nederland werkt” is wel gewoon werken elke dag. En hard ook. En veel ook. En don’t give up. Terwijl ik juist heb gekozen om even “op te geven”.
Ik ben in de fase aangekomen. Loskoppelen van wat wordt verwacht (VAN MEZELF VOORAL) en wat ik denk te moeten zijn. Ik ben op mijn meest creatief als ik even loslaat wat ik denk te moeten doen en juist meega met de floooow van het leef (sorry zo Ubudian language overhere) maar het is zo. Zo vandaag bijvoorbeeld. Ik had om 7 uur een yoga les gepland om vervolgens daarna meteen de marketing in te duiken. Maar na de yoga les had ik ineens ZO zin om te schilderen, dus oude Nona zou zich vasthouden aan het “moeten” maar nee, ik ging schilderen. Dansen in mijn kamer en twee uur later pas aan de slag. Maar oh, wat een weerstand komt er uit alle hoeken kijken. En dan zie ik ook nog mijn marketingvrienden die zichzelf volop promoten iedere dag met hoe copywriting moet zijn en hoe je dit en dat moet doen.
Ik word al ongelukkig als ik LinkedIn open en iedereen zo zakelijk bezig zie zijn. Ik knuffel met mijn Mees, mijn beer en bedenk mij gewoon dat ik goed ben zoals ik ben. Dat ik niet zo hoef te zijn om een goede marketeer te zijn. Of op mezelf te bewijzen om maar goed te zijn. Maar ik vind dat wel echt zo moeilijk. En als ik even een beetje opgeef en mijn werk wat minder op de voorgrond laat, dan komt meneer de angst ook om de hoek kijken. Maar eigenlijk is het gewoon de kleine Noni in mij die om aandacht vraagt. Wat doe jij nou non? Je doet dit nooit. Je moet gewoon doen wat je altijd doet. Want dat is veilig. HALOOOO VEILIGHEID. Breng je zelf in veiligheid.
Dit is dus echt mijn #storyoflife deze weken. En ik lach er wel een beetje om, maar ik vind het ook heel oncomfortabel. Maar als groei en losbreken van het oude makkelijk was, dan had ik dat natuurlie al veel eerder gedaan. Ik heb gewoon veel meer zin om de hele dag te tekenen, kleuren, schilderen, dansen en lekker te spelen. Maarja het leven is niet alleen maar l.o.l he non? Je moet ook werken en jezelf bewijzen en jezelf in de hardwerkende #digitalnomad gieten en iedereen laten zien hoe goed je het voor elkaar hebt. Grapje natuurlijk, maar soms krijg ik daar wel een beetje error van. Ik wil mezelf niet bewijzen, maar soms komt de bewijsdrang toch om de hoek. Kijk hoe goed ik het doe. Hoe hard ik werk en hoe leuk ik alles vind. Maar ja soms wil ik ook gewoon dit even helemaal uitschakelen.
En chocola eten. Hot choco drinken. Chips (Zo slecht voor je) en biertje drinken (pas op, don’t hide your feelings) en mijn routine even de deur uitzetten (maar routine is zo goed voor je adhd brein) en blabla. Nou je hoort het al een hoop regels volgens een deel van mijn #brein.
MAAR IK BEN NONA EN IK DOE LEKKER WAT IK ZELF WIL. En zo ben ik op mijn mooist. Gewoon zoals ik ben. Soms beetje streng, soms beetje afkeer voelen. Maar elke dag weer thuiskomen bij Mees, Jeppy en Jane (#community). Daar word IK gelukkig van.
Lieve zonnige knuffel,
Nona
